دکتر حسن فروزانفرد، عضو کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق تهران در گفت وگو با خبرنگار اقتصاد سبز» درباره جایگاه مرحوم شادروان ظهیری گفت: از مرحوم ظهیری به عنوان پدر صنعت غذا یاد می شود عنوانی که به حق شایسته خدمات بیشمار ایشان در صنعت غذای ایران است وی قطعا پدرصنعت غذا بودنه فقط به خاطر این که سال های بسیار دور در دهه ۴۰ وارد حوزه صنایع غذایی شده و پایه گذار شرکت «مهرام» بود و در همین وادی توانستند محصول جدیدی را با سختی و تلاش به عنوان سس «مهرام» وارد فعالیتهای تجاری و کسب و کار ایران کنند، بلکه به دلیل حمایت ها و دلسوزی های پدرانه ای بود که ایشان باطفلطفیلی صنعت غذا در اوایل دهه ۴۰ و ۵۰ و به تبع آن در زمان جنگ داشتند و من در جوانی به همراه پدرم و پدر همسرم حاج آقای پیروز حمیدی این فرصت و توفیق را داشتم که بتوانم با ایشان دیدار های متعدد داشته باشم و در جلسات سندیکای صنایع کنسرو ایران حضور پیدا کنم، در آن سالها که در واقع اولین سال های حضور من در صنعت غذا در کنار تحصیل بود، علاقه مندی و نگرانی شان را نسبت به صنعت غذا لمس کردم، در دوره ای که در سندیکای صنایع کنسرو مسوولیت داشتند اتفاقات بسیار مثبت و در خور توجهی برای این مجموعه افتاد اندیشه های بلند و درک درستی از مسائل روز داشتند و بی وقفه در حال تلاش برای ایجاد یک سندیکای حرفه ای و یک تعاونی پرکار و توانمند بودند.
وی ادامه داد: شوربختانه صنایع تبدیلی کشاورزی و غذایی با مشکلات ساختاری فراوانی روبرو بوده و هست، کوچک و متوسط بودن شرکتهای صنایع کنسروومالک مدیری آنها مخصوصا در فضای بعد از انقلاب و تضعیف سرمایه گذاری های حرفه ای و کارآفرینان بزرگ در این صنعت اجازه توسعه ای که در ذهن ایشان بود را به فعالیتهای تعاونی و سندیکای صنابع کنسرورا نداد.
مهندس ظهیری پس از پایان جنگ تحمیلی برای توسعه بازار و برند «مهرام» بسیار کوشیدند و الگویی برای سایرین بودند.
رویکردهایی چون افزودن تنوع در کالاها و بسته بندی های جدید و تلاش برای گسترش صادرات و چنین بود که فعالان این عرصه را به رقابت های حرفه ای بعد از سال ۶۸ در صنعت غذای تشویق کردند. با وجود آنکه از گروه «مهرام» کم کم فاصله گرفتند اماصنایع غذایی را رها نکرده و در صنعت آب معدنی منشأ خدمات بسیار بودند.
همچنین در سایر شاخه های صنعت غذا همیشه حضور داشته و زمینه ساز شکل گیری فعالیت های بسیاری بودند. آخرین روزی که من این توفیق را داشتم که ایشان را از نزدیک ببینم و در آغوش بگیرم روز یکشنبه ۱۸ فروردین۹۸ بود، جلسه ای در اتاق ایران در زمینه تشکل ها داشتیم که ایشان لزوم توجه و جدی نگریستن به صنایع غذایی را بیش از پیش به بنده یادآور شدند و این را از سرنگرانی برای این صنعت اعلام می کردند، ایشان پدر صنعت غذا بودند، هستند و خواهند بود و فراتر از این که چه فعالیتی را ش خصا در حوزه صنایع غذایی انجام دادند مثل مهرام و فعالیتهایی که پس از فاصله گرفتن از «مهرام» انجام دادند ایشان مثل یک پدر همواره دلخوش به پیشرفت و موفقیت هانگران از شکستهای صنایع غذایی بودند و هر کسی را که تا اندازهای تعلق خاطر به این صنعت داشت و یا در حواشی این صنعت فعال بوده را تشویق و راهنمایی می کردند و تأکید داشتند که برای اعتبار صنعت پر پتانسیل غذا چه در داخل و چه در خارج از کشور از هیچ کوششی دریغ نشود. و این بیت شاعر شیرین سخن پارسی مصداق بارز مرحوم ظهیری است که می فرماید: سعدیامردنکونام نمیرد هرگز…
