صدای اقتصاد – ۱۳/۱۲/۹۳
به‌جای موادغذایی نوستالژی صادر می‌کنیم
اگر محصولی به اروپا و امریکا صادر می‌شود، تنها به دلیل وجود ایرانی‌هاست که دوست دارند در غربت محصول کشور خودشان را مصرف کنند.
به گزارش صدای اقتصاد با اینکه مسئولان دم به دم از بازار پرپتانسیل روسیه صحبت می کنند، فعالان اقتصادی خیلی امیدی برای بدست آوردن این بازار ندارند. چرا که به گفته آنها، ایران ظرفیت و زیرساخت های اقتصادی کسب بازارهای بین المللی ندارد. یکی از این فعالان اقتصادی، حسن فروزان فرد، عضو انجمن متخصصین صنایع غذایی است. او می گوید، اگر الان هم محصولی به اروپا و امریکا صادر می شود، تنها به دلیل وجود ایرانی هاست که دوست دارند در غربت محصول کشور خودشان را مصرف کنند.
*ایران چقدر توانسته از فرصت بازار روسیه استفاده کند؟
من فکر نمی کنم به این راحتی ها بتوانیم از بازار روسیه استفاده کنیم. چرا که آمادگی صادرات را نداریم.
*چرا؟
صادراتی که برندهای مهم در صنعت غذا و کنسرو کشور انجام می دهند، مشخص است. هیچ کدام از این صادرات به یک بازار حرفه ای انجام نمی شود. تنها به لطف چند میلیون نفر ایرانی ساکن خارج از کشور و نزدیکی ذائقه بعضی دیگر از مهاجران کشورهای عربی و همسایه توانسته ایم بعضی از محصولات ایرانی را به بازار اروپا و امریکا ارسال کنیم. به این ترتیب، این مساله به هیچ عنوان نمی تواند صادرات باشد. این موضوع نامش فروش محصولات ایرانی به هموطنان خارج از کشور است.
*با این حساب، نمی توان امیدی به صادرات به روسیه داشت؟
فرستادن محصولات ایرانی به اروپا و امریکا، به معنای ظرفیتی صادراتی کشور نیست که حالا به سمت روسیه چرخانده شود. واقعا این طور نیست. همین محصولاتی که در کشور تولید می شود، با همین طعم و بسته بندی به هموطنان خارج از کشور فروخته می شود تا آنها مصرف کنند، تنها به عنوان خاطره و نوستالژی از کشورشان. این محصولات هم با قیمت های غیررقابتی به فروش می رسد. به طور مثال یک شیشه خیارشور ایرانی در آمریکا سه برابر قیمت دیگر خیارشورهای آن کشور به فروش می رسد، اما یک ایرانی تنها برای اینکه طعم ایرانی را بچشد این محصول را می خرد. بنابراین این فروش، نامش صادرات نیست. این تامین نیاز هموطنان خارج از کشور در زمینه مسایل روحی، روانی و عاطفی است.
*همین میزان فروش، در سال های گذشته تغییری نداشته است؟
این فروش در چند سال گذشته بیشتر شده، اما تنها به این دلیل که مهاجرت افزایش داشته و ایرانی های بیشتری برای زندگی به اروپا و امریکا مهاجرت کرده اند. به طور مثال در گذشته تنها به یک قسمت کانادا محصولات فرستاده می شد، اما الان به سه قسمت این کشور، محصولات ایرانی فرستاده می شود.
*بالاخره این محصولات ایرانی به فروشگاه های کشورهای اروپا و آمریکا فرستاده می شود.
نکته جای دیگری است. سوال این است که آیا ما توانسته به بازارهای مصرف حرفه ای، فروشگاه های حرفه ای دست پیدا کنیم؟ چند شرکت ایرانی توانسته اند با فروشگاه های بزرگ دنیا، برای فروش محصولاتشان قرارداد ببندند؟ باید بگویم که اصلا چنین شرکتی وجود ندارد. برای اینکه نمی توانیم تعهدی را قبول کنیم. البته نه به این معنی که نمی توانیم آن کیفیت را بسازیم.
*حتی افقی هم برای این موضوع وجود ندارد؟
خیر، اصلا افقی وجود ندارد. چون فردی وجود ندارد که بخواهد با این وضعیت اقتصادی کشور، برای صادرات سرمایه گذاری کند.
